Ramai berfikir bahawa kedua-dua ini berkaitan dengan penyampaian perkhidmatan kerajaan melalui internet, tetapi sebenarnya mereka menggunakan ICT sebagai alat untuk pembangunan tadbir urus yang baik di mana-mana negara. Selalu ada buzz apabila kita bercakap tentang kedua-dua istilah ini. Oleh itu, semak artikel ini untuk mengetahui perbezaan antara e-Government dan e-Governance.
Carta Perbandingan
| Asas untuk Perbandingan | e-Kerajaan | e-Tadbir |
|---|---|---|
| Makna | Penerapan ICT, dengan tujuan untuk menyokong operasi kerajaan, warga yang sedar dan menyampaikan perkhidmatan dipanggil sebagai e-Kerajaan. | e-Governance merujuk kepada penggunaan ICT dalam meningkatkan rangkaian dan kualiti maklumat dan perkhidmatan yang diberikan kepada orang ramai dengan cara yang berkesan. |
| Apa itu? | Sistem | Fungsi |
| Protokol Komunikasi | Satu cara protokol komunikasi | Protokol komunikasi dua hala |
Definisi e-Government
e-Kerajaan boleh ditakrifkan sebagai penyepaduan teknologi maklumat dan komunikasi, dalam pentadbiran awam, iaitu untuk pelbagai proses kerajaan, operasi, dan struktur dengan tujuan meningkatkan ketelusan, kecekapan, akauntabiliti dan penyertaan warga negara. Ia memudahkan:
- Tahap kecekapan dan keberkesanan dalam aktiviti dan proses kerajaan.
- Meningkatkan kualiti perkhidmatan awam
- Menyederhanakan proses pentadbiran
- Meningkatkan akses kepada maklumat
- Meningkatkan komunikasi antara pelbagai agensi kerajaan.
- Memperkukuhkan sokongan kepada dasar awam
- Membolehkan kerajaan lancar
Definisi e-Tadbir
Tadbir urus elektronik, yang lama dikenali sebagai e-governance merujuk kepada penggunaan teknologi maklumat dan komunikasi (ICT) untuk menyediakan perkhidmatan kerajaan, penyebaran maklumat, aktiviti komunikasi, dan penggabungan sistem dan perkhidmatan lain yang berdiri sendiri dan antara model, proses dan interaksi yang berlainan dalam struktur keseluruhan.
E-governance adalah alat, yang menyediakan pelbagai perkhidmatan kerajaan kepada rakyat dengan cara yang mudah, seperti:
- Penyediaan perkhidmatan kerajaan yang lebih baik
- Interaksi yang lebih baik dengan kumpulan yang berbeza
- Pemberdayaan warga melalui akses kepada maklumat
- Pengurusan kerajaan yang cekap
Model e-Governance
Model e-Governance
- G2G (Kerajaan kepada Kerajaan) : Pertukaran maklumat antara agensi kerajaan atau jabatan, iaitu dalam lingkungan kerajaan dipanggil sebagai interaksi G2G.
- G2C (Kerajaan kepada Warga Negara) : Seperti namanya, ini adalah interaksi antara kerajaan dan rakyat negara ini. Ia melibatkan penubuhan antara muka, untuk membolehkan orang awam mengakses maklumat dan perkhidmatan, bila-bila masa dan di mana sahaja mereka mahu. Mereka juga boleh memberi maklum balas mereka berkenaan dengan dasar dan peraturan.
- G2B (Kerajaan ke Perniagaan) : Penyebaran maklumat antara kerajaan dan perniagaan, adalah interaksi G2B. Ia memberi tumpuan kepada pengurangan reductism, mewujudkan ketelusan dan akauntabiliti dalam persekitaran perniagaan.
- G2E (Kerajaan kepada Kakitangan) : Interaksi antara kerajaan dan pekerja untuk meningkatkan semangat dan kepuasan pekerja, dibuat lebih mudah dan cepat dengan bantuan teknologi maklumat dan komunikasi.
Perbezaan Utama Antara e-Kerajaan dan e-Tadbir
Perkara-perkara yang dibentangkan di bawah adalah wajar, setakat mana perbezaan antara e-Government dan e-Governance adalah:
- Dengan e-Government kami bermaksud penerapan ICT dalam operasi kerajaan, sebagai alat untuk menjadikan kerajaan lebih baik. e-Tadbir, sebaliknya, membayangkan penggunaan ICT dalam mengubah dan menyokong fungsi dan struktur sistem.
- Walaupun e-Government adalah satu sistem, e-Governance berfungsi.
- e-Government adalah protokol komunikasi sehala. Sebaliknya, e-Governance adalah protokol komunikasi dua hala.
Kesimpulannya
e-Tadbir dan e-Kerajaan bukan urusan satu hari, tetapi keseluruhan sistem perlu bekerjasama dan membuat perancangan dan strategi, yang mampu melaksanakannya. Terdapat beberapa merit seperti; ia menghasilkan penurunan rasuah, meningkatkan kepercayaan dalam kerajaan, ketelusan dalam kegiatan kerajaan, penglibatan warga negara, pertumbuhan KDNK, pengembangan jangkauan pemerintah dan sebagainya. Tambahan pula, ia menonjolkan ketidakkonsistenan kerajaan dalaman.
